مزه ی اشک (شماره ی 20)
|
|
حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ عَنْهُمَا جَمِیعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ
عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ
أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ:
إِنَّهُ کَانَ لِلَّهِ رَسُولًا نَبِیّاً
تَسَلَّطَ عَلَیْهِ قَوْمُهُ فَقَشَرُوا جِلْدَةَ وَجْهِهِ وَ
فَرْوَةَ رَأْسِهِ- فَأَتَاهُ رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ
فَقَالَ لَهُ رَبُّکَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ قَدْ
رَأَیْتُ مَا صُنِعَ بِکَ وَ قَدْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِکَ
فَمُرْنِی بِمَا شِئْتَ فَقَالَ یَکُونُ لِی بِالْحُسَیْنِ (علیه السلام)
أُسْوَةٌ.
ترجمه:
پدرم رحمة اللّه علیه از سعد بن عبد اللّه،
از احمد بن محمّد بن عیسی و ابن ابی
الخطاب و ابن یزید، جملگی از محمّد بن
سنان، از عمّار بن مروان، از سماعة بن
مهران از حضرت ابی عبد اللّه (علیه السّلام) نقل کرده که آن جناب فرمودند:
خداوند متعال رسول و پیامبری داشت که
قومش بر او مسلّط شده و پوست صورت و سر او را کندند رسولی از رسولان
پروردگار عالمیان نزد او آمد و گفت:
پروردگارت به تو سلام می رساند و
می فرماید:
آنچه به تو وارد شد را دیدم و به من امر
فرمود که تو را اطاعت نمایم حال آنچه
می خواهی به من بفرما.
وی فرمود: من خواستارم که آنچه به
حضرت حسین (علیه السّلام) از بلا و
محنت رسید پیرو آن حضرت باشم.
(کامل الزیارات،باب نوزدهم)
|
|
سه شنبه 92 بهمن 29 |
نظر بدهید
|
|
|